|
|
Voorbede
Voorbede
De afgelopen maanden vond in de Bethelkapel in Den Haag een permanente eredienst plaats, dag en nacht. U weet er vast van, misschien zijn sommige lezers van dit stukje er wel geweest.
Het ging om een gezin dat dreigde uitgezet te worden, maar om veel meer, om het asielbeleid in Nederland, om kinderen die in Nederland geworteld zijn. Er ontstond een hartverwarmende manifestatie van solidariteit en een ongekende kerkelijke samenwerking over muren heen. Toen er een doorbraak kwam en het gezin en anderen toch mochten blijven, had een theologiestudente gezegd: “dit is gebedsverhoring. God luistert naar gebed”, las ik in Trouw.
Nou moet je wat je in de krant leest vaak met een korreltje zout nemen, misschien heeft ze het wel veel genuanceerder gezegd. Ik hoor er echter wel iets in van een opvatting over bidden, en over Gods handelen, die vragen oproept. Het gaat wel ver om Gods hand te zien in verandering van regeringsbeleid, terwijl er nog steeds vluchtelingen verdrinken in de Middellandse zee en verkommeren op Griekse eilanden, terwijl het nieuwe akkoord ook betekent dat er de komende jaren door Nederland geen 750 maar 500 vluchtelingen zullen worden opgenomen.
Wat is dan de zin van bidden en van voorbede?
Juist in deze dagen lees ik een inspirerend en indrukwekkend boek van de Tjechische theoloog Tomáš Halík, “Raak de wonden aan. Over niet zien en toch geloven”.
Het is een reeks beschouwingen naar aanleiding van de twijfelende Thomas uit het evangelie, meestal heel diepzinnig, een enkele keer voor Nederlanders minder interessant. Op veel bladzijden staan prachtige zinnen, soms heel scherp, die vragen om doordenking. Je leest dit boek niet even achter elkaar uit!
Het gaat me nu om een paragraaf over voorbede. Ik neem dit gedeelte hier over:
“Wat is voorbede en wat is de zin daarvan? Duidt het op het informeren van God ten aanzien van de behoeften van mensen? Dat zou dwaas zijn. Betekent het dat we het lijden van anderen en de pijn van de wereld naar gene zijde sturen met het opschrift: ”Zorg ervoor, God!”? Dat zou zelfbedrog zijn in de vorm van een excuus, magie en bijgeloof, precies wat wie niets weten van de werkelijke geest en zin van een christelijk gebed zich bij ‘voorbede’ voorstellen – namelijk de atheïsten die er de spot mee drijven en (helaas) ook sommige gelovigen die het juist op die manier in praktijk brengen en aanprijzen.
Voorbede is een gesprek met God over het lijden van anderen, dat ik als mijn eigen lijden ervaar. In dit gesprek ….- in distantie van mijn eendimensionale emoties, verlangens en ideeën – leer ik in de geest van een kostbaar gebed onderscheid te maken tussen wat ik zelf kan veranderen en wat ik niet kan veranderen. Ik leer het lijden als iets van mijzelf te aanvaarden, waardoor ik er bij betrokken raak, en ik bid om de moed en kracht om te helpen, het lijden niet uit de weg te gaan, het niet aan de kant te schuiven, niet te vergeten en mijn ogen er niet voor te sluiten.
Ik leer echter ook wat ik niet kan veranderen werkelijk los te laten en uit handen te geven – eerlijk en nederig om mijn onmacht te erkennen, me te ontdoen van de utopieën en illusies van mijn eigen ‘almacht’, van de overschatting en overbelasting van mijn eigen krachten.
Daardoor kan ik ook de vermeende gevoelens van schuld, onrecht, toorn en machteloosheid kwijt raken. Ik kom los van alle zorgen en stress, vanuit het besef dat ik – aangezien ik God niet ben – sommige taken moet overlaten aan God en aan hen die Hijzelf voor die taken vindt.
Ik bid (en hier komt een bekende uitspraak van de theoloog Niemöller, S.M.) of God me de rust geeft om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, de moed om dingen te veranderen die ik wel kan veranderen de wijsheid om het een van het ander te onderscheiden.
Bidden is geen kalmeringsmiddel en evenmin een gelegenheid om het aan Gods borst uit te snikken. (al mag dat af en toe ook wel, Halík is soms wel erg streng! S.M.). Bidden is de smederij van God, waar we met het evangeliewoord worden omgesmolten en tot zijn instrument gesmeed. Een instrument dat echter in zijn handen de vrijheid noch de verantwoordelijkheid verliest om te beslissen hoe en met welk doel het wordt gebruikt”.
Tot zover Halík. Het kan er af en toe heftig aan toegaan in die smederij! Halík gaat nog verder, maar ik moet het hierbij laten. Wellicht is dit stof tot overdenken genoeg.
ds. Stella Muns
| terug
|
|
|
|
|
Bethlehemkerk
Kijk hier naar de diensten in de Bethlehemkerk (kerkdienstgemist.nl).
|
|
Afscheid 'de Graankorrel'
Beluister hier de rondgang door de kerk met woorden van afscheid.
Klik hier voor de Orde van Dienst.
Klik hier voor de afscheidspreek van ds. Annemieke Parmentier.
Klik hier om de gehele dienst te beluisteren.
|
|
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
|
|
|