|
|
Vakantie - Vacare
Vakantie - Vacare
Vakantie, een woord dat veel op kan roepen: verlangen, mooie herinneringen, pijnlijke ook, uitzien naar, gemis …
Wat was jouw mooiste vakantie? En waarom was juist die zo mooi?
Een ontspannen vakantie – veel mensen zijn eraan toe nu de corona-situatie verbeterd is. Het was een tijd die veel van ons vroeg, misschien wel meer dan we ons bewust waren. Nu het bijna, hopelijk, voorbij lijkt te zijn, merk je misschien pas hoeveel energie het eigenlijk kostte en hoeveel spanning het gaf.
Niet iedereen is het gegeven met vakantie te kunnen gaan door fysieke of financiële beperkingen. Ook wat dat betreft is het helaas niet eerlijk verdeeld in de wereld en onder ons. Maar ik ken ook iemand die helemaal niet met vakantie wìl gaan, het allerliefste thuis is en blijft.
Korter of langer weg zijn uit je dagelijkse omgeving, vrij van de dagelijkse verplichtingen, werk, beslommeringen, het kan heerlijk zijn. Soms komen juist dan ook spanningen en onrust tevoorschijn, omdat er dan ruimte voor is. En dan merk je dat louter het weg gaan en op afstand zijn van je gewone leven de oplossing niet is.
Ik moest denken aan het Latijnse werkwoord, waarvan ons woord vakantie is afgeleid: ‘vacare’ dat letterlijk betekent leeg zijn. Het woord vacare komt in de loop van de eeuwen voor in de spirituele traditie. Het heeft dan meer diepgang gekregen. Vacare kan betekenen open staan, je overgeven aan wat je ziet, hoort, ruikt proeft. Ook open staan voor God en voor tekenen van zijn Koninkrijk. Als je zo open staat, zie je meer dan het gewone. Daarvoor hoef je geen bezienswaardigheden te bezoeken. Je ziet opeens de schoonheid van een bloem in de berm, de vrolijkheid van een spelend kind, je hoort achter de woorden van een bekende het verlangen naar werkelijk contact …
Onze vakantie zit er inmiddels op. Ik had het voorrecht om tien dagen in Twente te zijn en te genieten van de natuur en de mooie landgoederen daar. Het was fijn om in een andere omgeving te zijn. Thuis gekomen loop ik weer geregeld mijn bekende rondje door het park hier om de hoek. En hoewel dat een mooi park is, heb ik soms het gevoel dat ik erop uitgekeken ben. Ik neem me voor hier wat meer ‘vacare’ te oefenen, werkelijk te zien , te ruiken, te voelen en te proeven wat voorhanden is. Open te staan voor verwondering.
De landelijke protestantse kerk heeft een ‘platform voor meditatief leven’, dat Vacare heet. Op de website hiervan (https://www.protestantsekerk.nl/thema/meditatie/) lees ik:
Meditatie is geen doel. Het is een middel tot meditatief leven. Dat is leven in verbondenheid met alle leven vanuit de Bron van het leven. Dat is leven vanuit openheid en aandacht. Dat is leven en laten leven, loslaten en toelaten. Dat is leven in vrijheid, geestelijke vrijheid. Een woord daarvoor uit de spirituele traditie is vacare, dat is vrij zijn.
‘Vacare’ heeft drie betekenisdimensies: vrij zijn van (je onvrije ik, hinderlijke bindingen, storende gedachten, spanningen, zorgen); vrij zijn tot (het ontvangen van de aan jou geschonken levensadem, om je te kunnen verbinden aan je taak, opdracht, roeping); vrij zijn voor (de Eeuwige, de verborgen omgang met God).
Dat is een beetje kort door de bocht geformuleerd wat een levenslange weg van oefenen en leren kan zijn. Hopelijk kunnen we na de zomer, na corona, de draad van af en toe samen mediteren en gesprekken rond geloofs-en levensvragen in de gemeente van de Graankorrel weer op gaan pakken. Om zo met elkaar ook vacare te beoefenen!
Eerst de maanden juli en augustus. Hopelijk voor ieder een tijd van vacare, van ontspanning en open en aandachtig zijn, op vakantie of gewoon thuis.
ds. Stella Muns
| terug
|
|
|
|
|
|