|
|
|
|
|
Hij leeft!
Hij leeft!
Rond het jaar 382 begint een dame vanuit Spanje of het zuiden van Frankrijk aan een lange reis naar het Midden Oosten. Deze Egeria hield een reisdagboek bij. Daarin noteert ze vooral welke kerkelijke gebruiken ze op haar reis tegenkomt in steden zoals Constantinopel en Jeruzalem. Ze schrijft uitgebreid over de vieringen in de kerk die keizer Constantijn boven het graf van Jezus had laten bouwen. In de week voor Pasen gedenken de christenen van Jeruzalem alle gebeurtenissen rond het lijden, sterven en de opstanding van Jezus. Ze doen dat steeds op die plaats en dat uur waar alles volgens het evangelie gebeurde.
Op Stille Zaterdag ’s avonds zit de gemeente in het donker in de kerk bij elkaar, wakend en biddend, tot het licht doorbreekt. Het Licht van Christus doorbreekt het duister. Daarna klinken de oude verhalen, twaalf schriftlezingen, die nog steeds bij de Paasnacht horen. Verhalen die eraan herinneren dat God steeds een eind maakt aan het donker.
Weet je nog, dat het in het begin ook donker was en woest en leeg? God heeft toen, zomaar onverwacht, het licht geschapen. Weet je nog, dat het leven in Egypte moeizaam was en dat God toen zijn volk heeft uitgeleid? Weet je nog, dat het volk het donker inzag in de tijd van de ballingschap en dat de profeten de komst van het licht aankondigden? Vertrouw erop dat het Licht ook de duisternis in ons eigen leven zal overwinnen.
Wij gaan niet naar Jeruzalem om te vieren. Dat is gelukkig niet nodig. Wij mogen hoop putten uit dezelfde verhalen die de eeuwen door geklonken hebben, ook al vieren we dit jaar geen Paaswake.
De brandende paaskaars wordt wel op eerste Paasdag de kerk binnen gedragen. Levend vuur. De boodschap van de paaskaars is: “Ik zeg het allen dat Hij leeft”.
Jaren geleden maakte ik een viering van de paasnacht mee in een orthodoxe kerk. Nadat de paaskaars was binnengebracht, werd het licht verdeeld over alle kaarsen in de kerk. De vlam wordt gedeeld en het licht wordt niet minder, maar juist steeds meer. Toen iedereen een brandende kaars in de hand had, gingen we naar buiten om rond de kerk te lopen. We verkondigden het buiten de muren van de kerk: “Wij zeggen allen dat Hij leeft”. We willen het licht niet voor onszelf houden, maar licht verspreiden in het donker van de wereld. Het was een winderige avond, we hadden moeite de kaarsen brandende te houden. We beschermden de flakkerende vlammetjes met onze handen, maar soms woei toch bij iemand het lichtje uit. Dan was er altijd wel iemand die het kaarsje weer aanstak met het eigen vlammetje. Voor mij is dat een mooi symbool van kerkzijn. We horen de oude verhalen. We herkennen onze eigen levens erin: dat het soms donker kan zijn, dat je soms geen uitzicht hebt, maar dat je bemoedigd wordt door de kwetsbare belofte van Pasen en aangespoord wordt om samen verder te gaan. Om het licht van Christus te laten zien aan de wereld om ons heen. Dat gaat niet altijd vanzelf. We kunnen daarbij last hebben van tegenwind en onverwachte rukwinden. Onderweg hebben we elkaar hard nodig om het vlammetje brandend te houden.
ds. Annemieke Parmentier
| | terug
|
| |
|
|
|
|
Eredienst
 28-04-2024
om
10.00 uur
meer details
Eredienst met Viering Heilig Avondmaal
05-05-2024
om
10.00 uur
meer details
Kerkenraadsvergadering
13-05-2024
om
19.30 uur
meer details
Kerkenraadsvergadering
24-06-2024
om
19.30 uur
meer details
|
|
|
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
|
|
|
Het begint met contact
Klik hier voor informatie over de Pioniersgroep Wijdemeren en de activiteiten.
|
|
|
|
