|
|
Kerstkaarten
Kerstkaarten
Een paar dagen geleden stond er in een tuin bij mij in de straat nog een kerstboom te branden. Maar nu – 12 januari – is hij weer een gewone sparrenboom. En zo zal het elders niet anders zijn. Overal zal – na Driekoningen – de kerstversiering zijn opgeruimd.
Het is eigenlijk vreemd: van tevoren kun je er tegen opzien, tegen de kerstdagen. Vanwege de drukte ervan, of de spanning eromheen. Of om al die andere redenen…
Maar – als het voorbij is, als ook de laatste kerstboom is afgetuigd en opgeruimd – dan kan er opeens toch ook dat wat katterige gevoel zijn. Vóór je liggen de grijze dagen van januari. En opeens besef je dat het met Kerst allemaal toch net even anders was. Al was het alleen maar om de sfeer die via de televisie of de radio binnenkwam.
Bij het opruimen stond ik opeens in m’n hand met de kerstkaarten die ik kreeg.
Wat was het een leuke tijd van post krijgen, die decembermaand. Bijna elke dag weer nieuwe kaarten met groeten. Heel mooie waren er bij. Kaarten met speciale afbeeldingen, zorgvuldig gekozen om juist daar iets mee te zeggen. Of zelfgemaakte kaarten, getekend of geplakt. Daarnaast natuurlijk ook die heel gewone: besneeuwde landschappen met de bekende woorden: Goede Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar – of tegenwoordig om het neutraler te zeggen: Fijne feestdagen. Maar je zag de naam die erop geschreven stond en je besefte met welke intentie de kaart was gestuurd.
Een opmerkelijke gewoonte eigenlijk, dat sturen van die kerstkaarten. Er zijn jaren geweest dat ik er niet aan meedeed. Ik vond dat ik er geen tijd voor had, maar ik vond het ook een beetje onzin. Om mensen die je regelmatig ziet: je buren, de mensen van je kerk opeens een kaart te gaan sturen. En van mijn andere contacten dacht ik: die wil ik op een andere manier invullen dan met een voorgedrukte kerstkaart.
Maar gaandeweg ben ik er toch weer aan mee gaan doen. Omdat ik merkte hoe fijn ik het zelf eigenlijk vond om kaarten te krijgen. En ook omdat ik merkte dat er zoveel contacten zijn die je niet meer intensief kunt bijhouden. Dan kan opeens een smal lijntje via een kerstkaart van grote waarde zijn.
Ik ben er eens even mee gaan zitten, met dat stapeltje kaarten van de afgelopen kerst. Een unieke verzameling, besef je dan. Niemand anders heeft dezelfde. Niemand anders zit in hetzelfde netwerk van contacten als jij.
Als je ze nog eens bekijkt, komt er heel wat boven. Dankbaarheid om de hartelijkheid die op je afkomt. De welgemeende wensen. Dankbaarheid ook om contacten die gewoon goed zijn en blijven, ook al bestaan ze soms een tijdje uit alleen een dun lijntje.
Sommige kaarten raken je op een andere manier. Ze roepen herinneringen op. Een besef hoe wegen, hoe levens uit elkaar kunnen gaan. Spijt omdat dingen zo gelopen zijn. Pijn om wat er gebeurde. Soms ook schaamte, of een gevoel van te kort geschoten te zijn. Je zou zoveel meer willen. Zoveel meer willen kúnnen ook.
Misschien, denk ik dan, moet ik dat aarzelende gevoel dat ik vroeger had, toch maar weer een beetje terughalen.
Het kan ook iets heel makkelijks hebben: één keer per jaar een schrijfactie en dat was het dan. Misschien geef je jezelf dan ook geen kans om iets te doen met wat je diep had weggestopt: dat verlangen, die pijn, die onvrede met wat er ooit gebeurde.
Een eigen stapel kaarten, als een kostbaar bezit.
Ik geloof dat ik ze maar ergens zichtbaar laat liggen. Wie weet wat er dan gebeurt.
ds. Reinier Beltman
| terug
|
|
|
|
|
Bethlehemkerk
Kijk hier naar de diensten in de Bethlehemkerk (kerkdienstgemist.nl).
|
|
Afscheid 'de Graankorrel'
Beluister hier de rondgang door de kerk met woorden van afscheid.
Klik hier voor de Orde van Dienst.
Klik hier voor de afscheidspreek van ds. Annemieke Parmentier.
Klik hier om de gehele dienst te beluisteren.
|
|
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
|
|
|