|
|
|
|
|
Loslaten en vasthouden
Loslaten en vasthouden
Het was fijn om met zoveel mensen samen te zijn in de kerk op eerste Kerstdag en ook op de laatste dag van het jaar. Ik was vast niet de enige die stilstond bij de gedachte: “Dit is het laatste kerstfeest en dit is de laatste jaarwisseling in ‘de Graankorrel’”. Op 30 juni zal immers de laatste kerkdienst in ons kerkgebouw gehouden worden. Dat betekent dat we ons de komende maanden moeten voorbereiden op het afscheid van het gebouw. We zullen moeten loslaten.
Eigenlijk zijn we ons hele leven bezig met loslaten. Als kind al moet je leren om je niet aan de rokken of broekspijpen van je ouders te blijven vastklampen. Je moet op eigen benen gaan staan. Later in je leven laat je los wanneer je afscheid neemt van geliefden die je moet afstaan aan de dood of aan het leven. Je laat bepaalde verwachtingen die je koesterde los, omdat ze niet haalbaar blijken te zijn. Misschien laat je het werk waar je van hield los of kun je sommige dingen niet meer doen vanwege je leeftijd of problemen met je gezondheid. Soms is het fijn om dingen los te kunnen laten: bijvoorbeeld dat je niet meer verplicht bent om dingen te doen die je lastig vond of die je tegenstonden. Vaak is loslaten moeilijk. Je zou het fijne moment of die mens van wie je houdt wel willen vasthouden. Zoals in dat lieve liedje van Donald Jones: “Ik zou je het liefste in een doosje willen doen en je bewaren, heel goed bewaren”. En je weet dat het niet kan.
In de bijbel moeten mensen ook vaak hun vertrouwde omgeving en hun dierbaren loslaten. Ik noem een paar voorbeelden. Abraham verliet het land van zijn voorouders om te gaan naar het land dat God hem wijzen zou. In vertrouwen ging hij: “Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land”. Jakob moest noodgedwongen zijn ouders verlaten vanwege de listige manier waarop hij zijn broer Ezau het eerstgeboorterecht had ontfutseld. Hij kwam later terug, maar moest vanwege een hongersnood opnieuw het land verlaten en met zijn zonen zijn heil zoeken bij Jozef in Egypte. De moeder van Mozes liet hem als kind los om hem te laten ontsnappen aan de kindermoorden door de farao.
Het waren heel verschillende redenen waarom Abraham, Jakob en de moeder van Mozes moesten loslaten: roeping, schuld, overmacht door de natuur en geweld door mensen aangedaan. Maar de gemene deler was voor hen allen: vertrouwen. Vertrouwen dat ze zouden worden vastgehouden door een God die met hen meetrok waar ze ook heengingen.
Wij gaan het komende jaar een spannende tijd tegemoet. Een tijd waarin we veel van wat ons vertrouwd is zullen loslaten. Ook een tijd met nieuwe mogelijkheden, nieuwe ontmoetingen, een nieuwe plek om Gods lof gaande te houden.
Hoe de gemeenteleden van ‘de Graankorrel’ na de sluiting van het kerkgebouw elkaar kunnen vasthouden is een vraag waar we de komende tijd goed over moeten nadenken.
We mogen erop vertrouwen dat ook wij in dat alles worden vastgehouden door Hem die was en is en er zal zijn. Hij laat ons niet los.
ds. Annemieke Parmentier
| | terug
|
| |
|
|
|
|
Eredienst
 28-04-2024
om
10.00 uur
meer details
Eredienst met Viering Heilig Avondmaal
05-05-2024
om
10.00 uur
meer details
Kerkenraadsvergadering
13-05-2024
om
19.30 uur
meer details
Kerkenraadsvergadering
24-06-2024
om
19.30 uur
meer details
|
|
|
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
|
|
|
Het begint met contact
Klik hier voor informatie over de Pioniersgroep Wijdemeren en de activiteiten.
|
|
|
|
