|
|
Vertrouwen
Vertrouwen
“Maak je geen zorgen voor de dag van morgen” zegt Jezus in de Bergrede.
Hoe moet je zulke woorden lezen tegen de achtergrond van zoveel nieuws dat ons juist wel zorgen baart: de oorlog in Oekraïne, met als nieuw dieptepunt de doorbraak van een stuwdam, de klimaatcrisis, de toenemende kloof tussen arm en rijk, de vluchtelingenopvang, enz.? En er kunnen ook zorgen zijn over dingen in ons persoonlijke leven, over onze naasten, over onze gezondheid, vult u maar aan. Met dat alles in het achterhoofd lezen we “Maak je geen zorgen voor de dag van morgen”. Is dat niet al te gemakkelijk gezegd? Waar is dat vertrouwen dan op gebaseerd? Moeten we maar passief afwachten? Stil maar, wacht maar? Steken we onze kop in het zand als een struisvogel?
Het helpt om naar het verband te kijken waarin Jezus zijn uitspraak doet. Hij zegt het in de Bergrede. Jezus maakt daarin duidelijk waar Hij voor staat. Zoals Mozes op de berg Sinaï de wet van God gaf aan het volk, zo geeft Jezus de grondwet van het Koninkrijk van God aan zijn volgelingen. Bij Mozes was de bevrijdende ervaring van de uittocht uit Egypte het uitgangspunt. Bij Jezus is dat de bevrijdende ervaring van het Koninkrijk van God dat in het hier en nu aan het doorbreken is. “Er is maar een ding nodig” zegt Jezus. “Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid”. In dat licht lezen we: “maak je geen zorgen over de dag van morgen”.
Natuurlijk bedoelt Jezus niet te zeggen dat we ons nergens zorgen over hoeven te maken en onbezorgd achterover kunnen leunen. Als we dat zouden doen, dan zou dat betekenen dat we onverschillig staan ten opzichte van pijn en verdriet. Wie zich zorgen maakt, laat juist zien dat hij of zij de kwetsbaarheid van het leven serieus neemt, dat het hem of haar ter harte gaat. Nee, het is niet de bedoeling dat we achteroverleunen, maar juist dat we overeind komen. Het Koninkrijk van God is een gave van God, èn het is de opgave voor een mens om God te zoeken door gerechtigheid te doen. In het Oude Testament wordt dat zo mooi samengevat met: oog hebben voor de wees, de weduwe en de vreemdeling. Door Jezus werd dat handen en voeten gegeven door zijn aandacht voor mensen aan de onderkant en de rand van de samenleving, mensen met hun lek en gebrek. De laatsten worden de eersten, deze wereld omgekeerd.
Het Koninkrijk van God klinkt misschien als een utopie, een ideale werkelijkheid die nog ver te zoeken is, iets van een verre toekomst. Maar de joodse theoloog Marcus van Loopik wijst erop dat we het Koninkrijk nu al als een toevluchtsoord in ons hart met ons mee kunnen dragen. Zo dichtbij en in het hier en nu kan het Koninkrijk zijn. Niet een finish waar we naar streven, maar een manier van leven, geloven en vertrouwen. Wat deze wereld nodig heeft is mensen die durven te vertrouwen. Betekent vertrouwen dan dat je erop mag rekenen dat alles wordt opgelost? Nee, dat zou naïef zijn. Maar wie durft te vertrouwen, durft inwoner te worden van een nieuwe wereld, de wereld waarin Gods heerschappij al is begonnen. Je leeft nog steeds in de gewone wereld, maar je bent innerlijk vrij.
Het is de ervaring van de tedere liefde van God die de innerlijke rust geeft om zich geen zorgen te maken voor de dag van morgen. Kome wat komt.
ds. Annemieke Parmentier
| terug
|
|
|
|
|
|