PKN
Welkom op de website van de Protestantse Gemeente 'De Graankorrel'
  Home Gastenboek   Over ons Contact Bloemengroet Overdenking   Meer overdenkingen In memoriam   Kerkdiensten Agendapagina Kerkblad KSSK Kerkenraad   Diaconie   Collecten Spaaractie Zending Geldzaken Privacyverklaring   ANBI   Historie Kerkgebouw Verhuur Protestants pionieren De Dillewijn
 
Leven, licht en liefde Leven, licht en liefde
Op kerstavond is het tien maanden geleden dat de oorlog in Oekraïne begon. In het journaal zien we beelden van kapotgeschoten woningen, mensen in het donker, die zonder verwarming de winterkou trotseren. Hoe wordt daar straks het Kerstfeest gevierd? “Zal er ooit een dag van vrede, zal er ooit bevrijding zijn?” vragen we ons met lied 462 af.
De situatie in Oekraïne doet me denken aan wat er in 1942 in Stalingrad gebeurde. Daar vond een van de grootste veldslagen uit de geschiedenis plaats. Hitler had geprobeerd Stalingrad in te nemen, maar dat was mislukt. Uiteindelijk vielen er bijna twee miljoen doden waaronder een half miljoen burgerslachtoffers. De stad ligt volledig in puin. De Duitsers zijn omsingeld door de Russen. Ze zitten als ratten in de val. Het is kerstavond, het is donker en koud, er ligt sneeuw, de soldaten hebben bijna niets meer te eten. Toch proberen ze iets van een kerstsfeer te scheppen: van taai steppegras vlechten ze kransen en van kale takken maken ze kerstboompjes om toch iets 'net als thuis' te hebben. Ze versieren de takken met sterren van papier en met watten die ze in een veldhospitaal achterover hebben gedrukt. De soldaten zitten in bunkers en loopgraven bij elkaar en bij het licht van een paar opgespaarde stompjes kaars zingen ze met schorre stem 'Stille Nacht, Heilige Nacht'. Maar het is allesbehalve een 'stille nacht'. Het krijgsrumoer buiten gaat gewoon door. Kurt Reuber, één van de legerartsen, ziet een militaire landkaart liggen. Hij keert hem om, met de witte achterkant naar boven, pakt een stukje houtskool uit het vuur en tekent een vrouw, die haar mantel beschermend om een kind heeft heengeslagen. De mannen herkennen 
Maria met het kind Jezus.

Het beeld van die moeder die haar kind koestert haakt aan bij hun eigen verlangen naar veiligheid en geborgenheid, naar warmte en liefde en licht. Reuber schrijft erbij: Weihnachten im Kessel, kerstmis opgesloten in een helse ketel. En hij voegt er nog drie woorden aan toe: leven, licht, liefde.
Leven in die stad van dood en verderf.
Licht in die donkere, uitzichtloze situatie,
Liefde in een wereld waar mensen over en weer elkaar naar het leven staan.

Die drie woorden betekenen ongelofelijk veel voor de mannen die daar bij elkaar zijn. Op die donkere kerstavond koesteren ze die woorden in hun hart.

Ook Maria koestert woorden in haar hart. De woorden van de herders. Zij vertellen haar over een engel die verkondigde: “Vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is Christus, de Heer.” De herders vertellen ook over een grote hemelschaar van engelen die zongen: “Eer zij God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die Hij liefheeft”.
Maria heeft zelf die engelen niet gezien. Als de herders niet op weg waren gegaan naar de stal, zou Maria niet geweten hebben dat er engelen waren neergedaald en zou ze hun woorden niet hebben gehoord. Er zijn mensen nodig die de woorden van omhoog over leven, licht en liefde aan elkaar doorgeven, Als wij de woorden van hoop en het licht niet aan elkaar doorgeven in deze wereld, dan blijft het donker.
 
Die tekening uit Stalingrad hangt nu in de Kaiser Wilhelm Gedächtnis Kirche in Berlijn. Het is een prachtig symbool van omkering: een landkaart die wordt beheerst en ingevuld door de machthebbers, maar die wordt omgekeerd naar de liefde van God voor deze wereld: een Kind ons geboren.

Wij leven gelukkig niet in een oorlogssituatie, maar net als die soldaten in Stalingrad kunnen we het gevoel hebben dat er geen uitzicht is, dat we in een heksenketel leven. Soms loopt ons leven anders dan we hadden gehoopt, met verdriet en verlies, met eenzaamheid, met teleurstellingen. Dan mogen ook wij bemoedigd worden door wat die legerarts opschreef: Leven, licht, liefde.

Leven, licht en liefde, dat is wat het Kind dat in een stal geboren werd aan de wereld heeft gegeven. Laten we die drie woorden bewaren in ons hart en tegen het donker in het laatste couplet van lied 462 zingen:

“Zoals sterren mensen melden
dat geen nacht te donker is,
zal een kind ons komen redden
dat het licht der wereld is”.

ds. Annemieke Parmentier
terug
 
 
Bethlehemkerk
Kijk hier naar de diensten in de Bethlehemkerk (kerkdienstgemist.nl).
 
Afscheid 'de Graankorrel'
Beluister hier de rondgang door de kerk met woorden van afscheid.

Klik hier voor de Orde van Dienst.

Klik hier voor de afscheidspreek van ds. Annemieke Parmentier.

Klik hier om de gehele dienst te beluisteren.
 
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
 
 
  Protestantsekerk.net is een samenwerking tussen de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk in Nederland en Human Content Mediaproducties B.V.