|
|
Bidden
Bidden
Als wij tot U bidden, Vader,
vragen wij geen kalm bestaan,
maar de kracht en de volharding
in vertrouwen voort te gaan.
Ook om louter groene weiden
vragen wij U, Vader, niet,
maar op ongebaande wegen
vol te houden met een lied.
Of alleen om rustig water,
waar niets rest dan stil te staan,
maar om kracht het levend water
uit de harde rots te slaan.
Bron van kracht in bange uren,
die ons loodst door storm op zee,
bij ons pogen, bij ons falen,
Vader, ga zo met ons mee!
Dit lied van Sytze de Vries ontdekte ik onlangs in zijn bundel “Het liefste lied van overzee”. De kerngedachte van dit lied is, dat we niet aan God moeten vragen om een leven zonder tegenslagen, maar om ons te helpen er op een goede manier mee om te gaan. Die gedachte spreekt me aan.
In de derde eeuw schreef Origenes iets dergelijks in een verhandeling over bidden: “Ons bidden is niet bedoeld om God te veranderen, maar om onszelf te veranderen". Origenes redeneerde: "als God al alles van tevoren weet en Hij ook weet wat goed is voor ons, is het dan niet zinloos om tot Hem te bidden? Het antwoord luidt: nee, het is niet zinloos om te bidden, want dat doen wij niet om God op andere gedachten te brengen, maar om onszelf op andere gedachten te brengen. Het is niet nodig om God aan zijn hemelse hoofd te blijven zeuren met onze vragen en wensen. Die kent Hij al. Het is wel nodig om onszelf ervan te blijven doordringen dat wij naar gerechtigheid moeten streven”.
Soms lijkt ons gebed eenrichtingsverkeer. De vragen kunnen zich opdringen. Heeft het wel zin om te bidden? Waarom antwoordt God niet? Luistert God eigenlijk wel?
Bidden is voor mij in de eerste plaats God deelgenoot maken van wat er in je hart omgaat. Dat kan zijn: danken voor al het goede in het leven of je hart uitstorten en bij Hem neerleggen wat je bezighoudt, waar je mee worstelt, zonder specifieke invulling van hoe het gebed verhoord zou moeten worden.
Bidden is niet iets wat automatisch resultaat oplevert. Bidden is ook niet hetzelfde als God in beweging brengen. De kern van bidden is voor mij eigenlijk geworden dat ik zelf in beweging kom. Niet dat God verandert, maar dat ik verander. Dat betekent: niet vragen om een bovennatuurlijk ingrijpen, niet vragen dat er onmogelijke dingen gebeuren, maar vragen om kracht, moed, volharding, wijsheid om met de mogelijkheden en onmogelijkheden die er zijn op een goede manier om te gaan. Verhoring van gebed kan dan ook zijn dat je leert aanvaarden wat onvermijdelijk blijkt te zijn en dat je kracht ontvangt om 'op ongebaande wegen vol te houden met een lied'.
ds. Annemieke Parmentier
| terug
|
|
|
|
|
|