|
|
Worden als een kind ...
Worden als een kind ...
Hoe komt het toch dat wij volwassenen zo vertederd kunnen worden door kleine kinderen? Kleine kinderen kunnen de mooiste glimlach op ons gezicht toveren.
Ik ben me heel erg bewust dat mensen ook diep pijnlijk getroffen kunnen worden door kleine kinderen; bijvoorbeeld omdat hun verlangen om zélf kinderen te krijgen onvervuld bleef, of omdat zij een klein kind aan de dood verloren, of omdat zij een groter kind aan het leven kwijt raakten. De glimlach op hún gezicht is nat van tranen.
In het evangelie stelt Jezus kinderen ten voorbeeld aan volwassenen (Markus 10,9-14). Waarom? Wat hebben kinderen voor geheim dat wij volwassenen niet hebben, of beter: niet méér hebben?
Worden als een kind … Als dat maar niet verkeerd begrepen wordt! Het kan en mag niet betekenen dat wij volwassenen simpel moeten worden, of nog erger: kinds. We hóeven ons verstand niet op te offeren. We kúnnen allerlei ervaringen in ons leven niet ongedaan maken. De wereld waarin we leven, ís complex.
Jezus wil middels kinderen iets wezenlijks aan ons volwassenen duidelijk maken. Kinderen worden met een oer-vertrouwen geboren. Kinderen gaan er terecht van uit, dat zij onder alle omstandigheden aandacht en aanvaarding zullen vinden.
Jezus herkent zichzelf in dit oer-vertrouwen als het gaat om zijn eigen relatie tot zijn God. Weten dat jij met heel je zwakke bestaan er voor die God mag zijn, aanvaard wordt door die God. Weten dat jouw bestaan ten diepste is gewild, eindeloos de moeite waard, onvervangbaar.
Zulk oer-vertrouwen zijn wij volwassenen kwijtgeraakt, het is ons ook afgeleerd. Door de teleurstellingen in ons leven, door onze cultuur van de argwaan waarin dit oer-vertrouwen naïef wordt gevonden, dus kinderlijk en onnozel. Daarmee zijn we God zélf kwijtgeraakt en zo onze bestemming van Godswege.
Worden als een kind… Dat heeft niets infantiels. Integendeel! Ik denk dat wij juist pas echt volwassen worden als wij dat kind in ons toelaten. Want dat oer-vertrouwen geeft ons genoeg houvast om onze eigen vrijheid te wagen, om onafhankelijk te worden van de goden van deze tijd die ons pas echt klein houden, en om volwassen partner van die God van Jezus te worden.
Waarom kunnen wij zo vertederd worden door kleine kinderen? Is het niet omdat in u en mij een diep heimwee en verlangen zit om als volwassenen grote kinderen te mogen worden? Als het ware herboren, in een tweede naïviteit?
ds. Reinier Beltman
| terug
|
|
|
|
|
|