PKN
Welkom op de website van de Protestantse Gemeente 'De Graankorrel'
  Home Gastenboek   Over ons Contact Bloemengroet Overdenking   Meer overdenkingen In memoriam   Kerkdiensten Agendapagina Kerkblad KSSK Kerkenraad   Diaconie   Collecten Spaaractie Zending Geldzaken Privacyverklaring   ANBI   Historie Kerkgebouw Verhuur Protestants pionieren De Dillewijn
 
Stilte Stilte
Het lijkt wel of het groen buiten deze lente frisser en lichter is dan andere jaren. Zou het door het natte en koude voorjaar komen? Of vergis ik me en ziet het er elk jaar zo uit. In ieder geval heeft de natuur er erg veel zin in om te bloeien en te groeien en te leven!
En de mensen komen ook weer steeds meer tevoorschijn. Terrassen open, bibliotheken eindelijk ook, we mogen meer mensen thuis ontvangen, en sommigen beginnen alweer aan vakantie in het buitenland te denken.

“Ben ik er blij mee?” vroeg ik mij af. Natuurlijk ben ik blij dat het virus wordt overwonnen, blij dat de zorgmedewerkers minder onder druk staan en dat ondernemers weer aan de slag kunnen. Blij ook om kleine dingen zoals tijdens een fietstocht weer ergens koffie kunnen drinken.

Toch merk ik bij mezelf ook een beetje ‘heimwee’ naar de stilte van vorig jaar. Veel minder verkeer, geen herrie van vliegtuigen; de stille straten in de stad, veel minder verplichtingen … voor velen was het naar en saai en veel te stil, maar er zijn ook mensen zoals ik, die er ook veel prettigs aan hebben ervaren. Een beetje spijt heb ik dat ik niet naar Amsterdam ben gegaan in die tijd vanwege de unieke en misschien nooit terugkerende ervaring om die stad te ondergaan zonder toeristen. En het was niet zo fijn dat het op gewoonlijk stille plekken in de natuur de laatste tijd veel en veel te druk was, omdat we nergens anders naartoe konden.
Zo ben ik al een beetje aan het terugkijken op deze wonderlijke corona-periode, hoewel we er nog niet helemaal vanaf zijn. En ik vergeet daarbij zeker de mensen niet die slachtoffer werden van corona, hen die overleden, hen die nog kampen met de gevolgen ervan.

Dit alles brengt me bij het woord stilte. Stilte kan afwezigheid van lawaai en drukte zijn: heerlijk. Stilte kan ook leeg zijn of bedreigend. Het kan stil zijn op straat, in je omgeving, om je heen in huis, het kan ook stil zijn van binnen in jezelf. Er is stilte die je overkomt en stilte de je zoekt en bewust zelf creëert.
Ik dacht aan een van de vroege gedichten van Guillaume van der Graft (1920 – 2010, pseudoniem van Willem Barnard, van wie heel veel liedteksten in ons Liedboek staan).

Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken
vind ik ook wel de stilte midden op straat
een stilte die niemand kan breken.


Een kostbare stilte van zuiver glas
dat ik zelf met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was en die stem er niet was
had niemand die stilte begrepen.


Maar als Híj er niet was en Zijn stem was er niet
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar van zwijgen, zo hard als graniet
en dat kan je doodeenzaam maken.


Maar de stilte, dat is een tweestemmig lied,
waarin God en de mens elkaar raken.


Stilte kan dus een kostbaar bezit zijn, in ieder geval voor deze dichter. Een kostbare stilte van zuiver glas, door hem zelf geslepen met zijn eigen stem. En niemand kan die breken, het is dus een stilte die niemand hem kan afnemen. Een innerlijke stilte, die je bij je kunt hebben, ook als je middenin de herrie en de drukte bent, stel ik me zo voor.
En dan is er ook een stem van God, die ervoor zorgt dat deze stilte niet doodeenzaam maakt. Het is haast te makkelijk gezegd en verondersteld. Zo makkelijk horen we die stem van God niet, toch? Of toch wel? Soms even … is die woordenloze stem er als een zacht suizen (vgl. Elia op de Horeb, 1Koningen 19), in de innerlijke stilte die de dichter ervaart als heilzaam.

De laatste twee regels intrigeren me het meest. De stilte een tweestemmig lied, waarin God en mens elkaar raken. Ik vind ze mooi, en ze raken me, maar ik weet niet precies hoe. Ik kan er geen woorden voor vinden. Dat is ook goed. Niet alles is te beredeneren en te begrijpen en soms zijn er geen woorden, alleen nog maar stilte … in verwondering.

De liturgie, de eredienst, is bij uitstek de plek om deze stilte te oefenen samen. Hopelijk kan dat weer de komende tijd, zal er naast woorden ook gevulde, heilzame stilte zijn in de Graankorrel.

Voor wie verder wil lezen: een mooie beschouwing naar aanleiding van dit gedicht kun je downloaden op:

https://www.abdijvanegmond.nl/stilte-als-tweestemmig-lied/

ds. Stella Muns
terug
 
 
Bethlehemkerk
Kijk hier naar de diensten in de Bethlehemkerk (kerkdienstgemist.nl).
 
Afscheid 'de Graankorrel'
Beluister hier de rondgang door de kerk met woorden van afscheid.

Klik hier voor de Orde van Dienst.

Klik hier voor de afscheidspreek van ds. Annemieke Parmentier.

Klik hier om de gehele dienst te beluisteren.
 
Geschiedenis van Geref. ’s-Graveland
meer
 
 
  Protestantsekerk.net is een samenwerking tussen de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk in Nederland en Human Content Mediaproducties B.V.